JERZY HARASYMOWICZ

"MUSZYÑSKI PA¬DZIERNIK"
Gór kopu³y s± jak aposto³owie, na których duch zst±pi³
¶wiêty
unosz± siê nad nimi ja³owców rude p³omienie,
drobne wêgielki wron coraz to nad ten p³omieñ podrzuca
p¼adziernik
i w bu³awach ostów bia³o-amarantowe szczyg³y s± jak
narodowe wspomnienie.

Cerkiewka pod ob³okiem, jak pod grzechów tobo³em,
zgiêta do ziemi,
pochylona ku br±zowej kratce sosnowych ga³êzi, gdzie
wrzosów
prze¶wieca fiolet.
Pod lasem owsy w ³ody¿kach, jak w cieniutkich r±czkach
sierot,
swe wielkie srebrne ³zy nad ziemiê unosz±, w b³êkit
tkliwy nad polem.

Tam jestem, cugle strachy na wróble trzymaj±, ja
w³adca £agodno¶ci, chrzciciel drobnych muszek.
Ach, jedyny ¿ywiciel ¶wierszczy, zapomnia³em im zieleni
nakruszyæ,
wiêc one teraz w niebieski talerz ³±ki srebrnymi
³y¿eczkami, a¿ nudnie,
ca³y dzieñ coraz niecierpliwiej d¼wiêcz±, ca³y wieczór,
ca³e po³udnie.

Lecz ¶wierszcze zaczekaj±, za domem na ¶ciernisku kotek
zamkniête oczy ma pod garbatych i chorych, starych Królów S³onecznikowych
przytu³kiem.
Có¿, zwierzêta s± jak dzieci, i tyle jeszcze musz± spaæ,
wiêc trzeba ich pilnowaæ i na tyczkê jak w serso ³apaæ,
i bawiæ siê jastrzêbim kó³kiem.

J. Harasymowicz, Wybór wierszy, Kraków 1986